“Παρών”

Ποίηση-Μουσική-Ερμηνεία: Μιχάλης Τασίνας

Βουλιάζει ο ήλιος, τ’αστέρια πετούν
παιδιά και μεγάλοι με όλα γελούν.
Μπαλόνια, φιστίκια, μαλλί της γριάς
κι οι μπάντες της φύσης να παίζουνε βαλς…

Κι εσύ να χορεύεις σε άλλο ρυθμό,
μου λες με μπερδεύεις, εγώ τί να πω…
Κι εσύ να χορεύεις σε άλλο ρυθμό,
μου λες με παιδεύεις, εγώ τί να πω…

Τί να πω που σε ψάχνω σε κάθε σταθμό,
πρώτη εσύ κι αν με βρίσκεις δε λες σ’αγαπώ!

Τα φώτα που ‘κλείσαν ν’ανάβουν μπροστά,
φωνές που σιγήσαν ν’ακούω ξανά.
Μου λες με γουστάρεις, σου λέω λοιπόν,
κι αν σβήνεις το φώς βλέπω το παρελθόν!

Μ’οργή το φεγγάρι διακόπτει το βαλς
στη νύχτα πλανιέται ο σαματάς.
Γρανίτες σαν φάροι να μελαγχολούν
ζευγάρια σαν γλάροι στη γη δε πατούν…

Κι εγώ να σμιλεύω το ιδανικό,
μου λες σε ζηλεύω, εγώ τί να πώ…

Τί να πω που σε ψάχνω σε άλλο σταθμό,
πρώτη εσύ κι αν με βρίσκεις δε λες σ’αγαπώ!
Τί να πω που σε βρίσκω σε κάθε ειρμό,
πρώτη εσύ κι αν με ψάχνεις δε λες σ’αγαπώ!

Βουτάω στο φεγγάρι, με παίρνει μαζί
αρπάζεις τον ήλιο, μα χάνεσαι εσύ.
Με χάρη καλπάζεις, κι αν είμαι απών
εγώ όταν τρομάζεις, φωνάζω παρών…!

Press - «Παρών»