Είναι γεγονός ότι στις μέρες μας η εικόνα κυριαρχεί τόσο πολύ, που θα έλεγε κανείς πώς πλέον είμαστε σκιά της…
Είναι γεγονός πώς ο ήχος μοιάζει σκλαβωμένος σε κάποια ακτή που η άμπωτις της τηλεοπτικής πραγματικότητάς μας τον αφυδατώνει…
Είναι γεγονός ότι η σκέψη μοιάζει να είναι εγκλωβισμένη ανάμεσα στον ήχο και την εικόνα. Ανάμεσα στη σκιά και την πνευματική αφυδάτωση!
Ωστόσο, το δυστύχημα είναι ότι δεν φαίνεται να υπάρχει κανένας που να μπορεί να ανατρέψει τη σημερινή κατάσταση. Δεν φαίνεται κάτι που να μπορεί να διεγείρει τη παραμικρή αισιοδοξία, να συναρπάσει τη παραμικρή προσδοκία και να το ακολουθήσει όποια παλίρροια σκοντάφτει στα ακατέργαστα βότσαλα της λογικής με ενθουσιασμό!

Ίσως να μη γίνεται επειδή ακόμα και ο ενθουσιασμός που χαρακτηρίζεται από αυθορμητισμό, έχει γίνει κι αυτός μηχανικός!
Ίσως γιατί έχουμε χάσει όλοι την ουσία των πραγμάτων και δεν βλέπουμε το δάσος που οι ίδιοι καίμε καθημερινά με την εμμονή μας να κοιτάμε μοναχά ένα δέντρο, που ακόμα κι αυτό έχει ξεριζωθεί υπό το βάρος τόσων βλεμμάτων!
Κι ύστερα ένα σωρό «ηγέτες» κοιτούν από τα κιάλια τους τη καταστροφή και διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για τη πολιτική που ακολουθεί ο διπλανός «ηγέτης» με τα δικά του κιάλια! Τί σου είναι ένα δέντρο, ε? Ακόμα και ξεριζωμένο αποβλακώνει!

Ακόμα και ξεριζωμένο όμως χρεοκοπεί! Κι έτσι κάθε λογής «κιάλια» θα παρασιτούν σε άλλα δέντρα! Όπως το φυτό όταν πεθαίνει, πεθαίνουν και τα παράσιτα που κουβαλά, αλλά μετά από λίγο ξανανθίζει…
Ας μη ξεγελιόμαστε όμως! Τα παράσιτα θα επιστρέφουν! Αυτός είναι ο κύκλος της ζωής και μοιραία και ο άνθρωπος αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του.
Κι εκεί που θα έπρεπε κάποια στιγμή να σηκώσουμε το κεφάλι και να κοιτάξουμε τον ήλιο, καθώς η σκιά του ξεριζωμένου πια δέντρου δεν μας εμποδίζει, άλλοι κοιτούν από μακριά τα «κιάλια» που τους σημαδεύουν αναθεματίζοντας τη λάμψη τους από την αντανάκλαση της αλήθειας και άλλοι κοιτούν αυτούς που αναθεματίζουν!

Και δυστυχώς, σχεδόν κανείς δεν ασχολείται με το είναι του αλλά με την αντανάκλασή της εικόνας του! Δυστυχώς σχεδόν κανείς δεν έχει πάρει χαμπάρι ότι κοιτάζεται σε έναν καθρέφτη που αντανακλά σπασμένος! Μάλιστα έχει αλλοιωθεί τόσο πολύ η εικόνα σχεδόν όλων που δεν αναγνωρίζουν πια ούτε τον εαυτό τους! Τί ψευδαίσθηση που είναι η εικόνα, ε? Τί ανάλαφρη…
Όσο και να τρέξουν τα ανθρώπινα βλέφαρα να την πιάσουν, εκείνη ξεφεύγει! Πάντα σε «αδιάκριτη» απόσταση! Πάντα τόσο μακριά για να μην μπορούμε να την αγγίξουμε και συνάμα πάντα τόσο κοντά για να μας προκαλεί να τη κυνηγήσουμε!

Για αυτούς μιλώ λοιπόν. Αυτούς που με τόσο κόπο προσπαθούν να φτιάξουν την εικόνα τους, χαλώντας οτιδήποτε υπάρχει μέσα τους. Γιατί αν τους άρεσε αυτό που έχουν μέσα τους δεν θα το έντυναν! Αυτούς που με τους δήθεν καλούς τους τρόπους κερδίζουν προσωρινά τη συμπάθειά σου, χάνοντας μόνιμα την ευκαιρία να γνωρίσουν τον εαυτό τους μέσα από εσένα! Όλους αυτούς που έχουν κλείσει χάρη στην εικόνα τους πρώτη θέση σε κάθε Τιτανικό, που αναπόφευκτα συγκρούεται με το κομμάτι εκείνο του παγόβουνου που βρίσκεται κάτω από τη θάλασσα! Με το κομμάτι εκείνο που δε φαίνεται, αλλά είναι πολύ μεγαλύτερο! Με το είναι τους! Κι ύστερα βουτούν στη θάλασσα για να σωθούν από τη σκιά τους που σαν ναυάγιο τους τραβάει στο βυθό, αλλά η γυάλινη άμπωτις σαν σπασμένη οθόνη τους κρατάει μακριά από κάθε ακτή, πλημμυρίζοντας τη θάλασσα με τα ακριβά ρούχα τους και τον αέρα με το βαρύ άρωμά τους! Έτσι κάθε είδους παγόβουνο δεν θα λιώνει ποτέ! Σαν εκείνα τα παγωμένα βλέμματα που επιπλέουν για μια μοναχά φωτογραφία. Για μια εικόνα. Βλέμματα που πέφτουν με ορμή σε ότι βρεθεί μπροστά τους γιατί αδυνατούν να κοιτάξουν τριγύρω τους!

Όλους αυτούς τους έχω βαρεθεί! Για αυτό λοιπόν και προτιμώ τους «αγενείς ρακένδυτους» ανθρώπους που με μια μικρή βάρκα δεν προσπαθούν να αποφύγουν κανένα παγόβουνο! Που έχουν αγνοήσει τα ρούχα που φοράνε και το τρόπο που θα μυρίσουν! Που αγαπούν κάθε υποθαλάσσια αλήθεια που τους ξεπερνά και τους συντρίβει! Που δεν δίνουν σημασία στο εφέ, αλλά στο σενάριο. Που δεν καθρεφτίζονται, αλλά καθρεφτίζουν, δημιουργώντας ίσως άλλους καθρέφτες! Που δεν ακούγονται, αλλά ακούνε! Που δεν φαίνονται, αλλά ΕΙΝΑΙ!